Barış, berekettir. Sulh, dirliktir, rahatlıktır, gönençtir. Konuşmak, anlaşmak, aynı zeminde ve ortak paydada buluşmak, kavga etmek yerine geleceği birlikte inşa etmek hayattır, umuttur. Şartlar ne kadar zorlu olursa olsun, koşullar ne denli hırçın ve yıkıcı olursa olsun dinlemek, anlamaya çalışmak ve sorunları doğru ifade edip çözüm yolları aramak uygarlıktır, ölüme ve kana karşı samimi bir direnç göstermektir. Romalı devlet adamı Cicero’nun dediği gibi “En kötü barış en haklı savaştan iyidir”.
Geçmişi 2014 yılına dayanan ancak 24 Şubat 2022 tarihiyle birlikte artık yoğunlaşarak büyüyen Rusya’nın Ukrayna’nın birçok bölgesinde başlattığı işgal bir buçuk yılını doldurdu. Geçen zamanın bize getirdiği ve öğrettiği tek gerçek yitirilen canlar, yıkılan ve enkaza dönüşen şehirler, yakınlarını kaybeden masum siviller, acı çeken, yetim ve öksüz kalarak ümidini kaybeden çocuklar, sakat kalan gençler, evladını, eşini kaybedip hayatı alt üst olan insanlar, huzuru ve gelecek beklentileri yok olup giden koca koca medeniyetler oluyor. En acısı biz bu filmi ilk defa seyretmiyoruz. Şöyle pergeli ülkemizin merkezine koyup 360 derece döndürdüğümüzde nerdeyse son 20 yıl içerisinde bu hale düşmeyen bir komşumuz yok desek yeridir. Tüm çevresi yangın yeri olan, komşuları büyük acılara maruz kalmış, kardeşin kardeşi acımadan öldürdüğü ancak yıllar geçince ve yaptıklarını sorguladığında nasıl bu hataya düştüğünü anlayamayan insan yığınlarının ortasında kalan bir barış havzası ülkemiz.
Milyonlarca göç dalgası karşısında kendi kapasitesini kat be kat aşarak ve büyük fedakarlıklar göstererek Ensar vazifesi üstlenmiş bir devlet ve milletin fertleriyiz. İşte bu yüzden bugün kuzey komşularımız Ukrayna ve Rusya arasında yaşanan bu amansız savaşa karşı en samimi, en dostane, pragmatik yaklaşımdan uzak, içtenlikle ve önce insan diyerek yaklaşan tek ülke Türkiye’dir. Hiçbir çıkar, menfaat ya da beklenti içerisinde olmadan, sadece ve sadece barış şiarıyla hareket edip savaşın taraflarını bir masa etrafında birleştirmeye ve bir anlaşma zemini oluşturmaya çalışan yegane ülke biziz. Geçmişteki acılardan ders çıkaran, bu yıkımların bir kazanımı olmayacağını iyi bilen ve bu yüzden savaşın ta ilk gününden itibaren büyük bir yarenlik ve dostluk yaklaşımıyla konuya eğilen Türkiye dünya ölçeğinde bu didişmenin son bulmasına en önemli katkıyı sunacak ülkedir. İşte bu yüzden hem Rusya ile hem de Ukrayna ile açık bir biçimde iletişim kurabilen, savaşan her iki ülkeyle de ilişkilerini şeffaf bir biçimde yürütebilen bir Türkiye var. Her savaş gibi bu anlamsız savaşın da kimseye bir şey kazandırmayacağını bilen ve tüm gayretiyle tarafları aynı eksende buluşturmaya çabalayan bir Türkiye var. Bugün dost düşman kim varsa ülkemizin bu alandaki emeğini ve kalpten, insancıl tutumunu takdir ediyor, alkışlıyor.
Türkiye’nin bu uğraşları savaşan tarafların esir değişiminden tutun dünyanın fakir ülkelerinin yiyeceği kuru ekmeğe vesile olan Tahıl Koridoru’na, savaşın en şiddetli seyrettiği dönemlerde tarafları bir araya getirmekten tutun, her hal ve durumda doğruyu ve haklıyı korkmadan haykırmaya dek uzanıyor. İşte bu yüzden Türkiye dünya kamuoyunda bilhassa küresel meseleler konu olduğunda her daim takdir edilen ve görüşlerine saygı duyulan bir ülke konumuna yükselmiş durumdadır. Bu diplomatik başarı ve derinliğin şüphesiz bizler gibi dünyanın birçok ülkesiyle ticaret, turizm, finans ve lojistik alanında işbirliği yapan bölgelere çok ama çok önemli katkıları olmaktadır. Tarihsel gelişimimizle paralel bir yörüngede ticaret geliştirdiğimiz komşumuz Rusya ve Ukrayna’ya kapıları kapatmamak ve bunu dünyaya açık bir biçimde ifade etmek sadece konuya insan odaklı yaklaşabilen bir ülke için mümkün olabilir. Türkiye’nin güçlü, dik ve ilkeli duruşu savaşın başlamasıyla birlikte ellerini ovuşturan şeytani silah baronlarına ve onları himaye eden ülkelere en büyük tokat olmuştur. Umarım sonu olmayan bu boğuşmanın bir kazananı olmayacağı tez zamanda anlaşılır ve barış kanlı çatışmalara ve ölümlere galip gelir. Bu temennilerle sizleri selamlıyor, ülkemize ve dünyaya sağlık, huzur ve refah diliyorum.
Giyasettin Eyyüpkoca
